maandag 03 januari 2011
Eric De Keuleneer wil spaargeld particulieren inzetten

BRUSSEL – 2011 wordt één van de moeilijkste jaren om de overheidsschuld te financieren. Professor Eric De Keuleneer roept de overheid op het particulier spaargeld aan te spreken. Dat is niet eens zo moeilijk.

Van onze redacteur

De overheden van de eurozone staan voor de uitdaging dit jaar 814 miljard euro aan overheidsobligaties uit te geven. Vanaf vandaag al wordt een uitzonderlijke drukte verwacht op de obligatiemarkt omdat de verschillende landen zullen proberen elkaar in snelheid te kloppen. Het is immers absoluut niet zeker dat internationale beleggers bereidzullen zijn al dit europapier te slikken.
Eric De Keuleneer, financieel specialist en professor aan de Solvay Business School, raadt de regering aan om een beroep te doen op het binnenlandse spaarwezen. De Belg staat bekend om zijn spaarwoede en zet ongeveer 12% tot 15% van zijn inkomen opzij.
Dat geld gaat vooral naar het spaarboekje en allerlei beleggingsfondsen om de roerende voorheffing te ontwijken. Op die manier lekt het geld weg naar het buitenland. Banken herbeleggen immers vaak ook het geld van de spaarboekjes in riskante buitenlandse beleggingen.
Het gevolg is wel dat de Belgische staat zich in belangrijke mate in het buitenland moet financieren en daardoor overgeleverd is aan de willekeur van speculatieve beleggers en aan de grillen van de kredietagentschappen. De jongste weken eisen internationale beleggers een hogere vergoeding op Belgische obligaties. Ze doen dat onder meer omdat de Belgische overheid heel wat risico’s heeft gewaarborgd van Belgische banken.

Belgische spaarboekjes

De Keuleneer pleit ervoor om de financiering van de Belgische staatsschuld minder afhankelijk te maken van het buitenland. Integendeel, de overheid zou de Belgische spaarder meer moeten kunnen aanspreken.
Volgens De Keuleneer zou het daarom goed zijn dat de staatsbons die de overheid uitgeeft, zouden kunnen genieten van hetzelfde fiscale voordeel als het spaarboekje.
Daarnaast zou de regering de staatsbons doorlopend moeten uitgeven in plaats van, zoals nu, vier keer per jaar. Zo zou het publiek er doorlopend op kunnen intekenen. Voor de spaarder is het dan weer interessant om zijn (fiscaal gunstige) rentevoet langer vast te leggen.
Op het spaarboekje van de Belg staat nu een bedrag van bijna 200 miljard euro, terwijl de Belgische overheid dit jaar 41miljard euro zou moeten ophalen op de obligatiemarkt. Van alle eurozonelanden zou Italië dit jaar het meest ophalen, zo’n 215 miljard euro. Italië heeft echter het grote voordeel dat het in grote mate kan terugvallen op zijn binnenlandse spaarders. De staatsbons vrijstellen van roerende voorheffing, zou ook België in staat moeten stellen zich meer in het binnenland te financieren.
De Keuleneer is kritisch over de manier waarop het spaargeld nu wordt ingezet. ‘De Belgische Staat en de Belgische spaarders bevinden zich in een absurde toestand, waarbij Belgische spaarders, om de roerende voorheffing te ontwijken, naar verkeerde producten worden gelokt. Daardoor dragen ze hoge risico’s of hebben ze een slecht rendement op veel van hun beleggingen, die rechtreeks of onrechtstreeks buitenlandse beleggingen zijn.’

Rijker

‘De Belgische Staat moet dan weer in het buitenland gaan lenen, met het risico afhankelijk te worden van speculanten. Belgische bedrijven moeten hun obligaties en aandelen eveneens vaak in het buitenland gaan verkopen.’
‘De banken hebben de mensen de indruk gegeven dat een goede belegging er één is waarbij je de roerende voorheffing koste wat het kost vermijdt. Als de Belgische spaarders meer Belgische obligaties en aandelen hadden gekocht en minder gestructureerde producten, beveks, tak 23-verzekeringen en zelfs minder op spaarboekjes hadden ingezet, hadden ze misschien een beetje roerende voorheffing betaald, maar zouden ze in het algemeen veel rijker zijn’, besluit De Keuleneer. Het zou volgens hem dan ook logisch zijn om de vrijstelling van roerende voorheffing aan de belastingplichtige toe te kennen in plaats van aan het product.

Pascal Dendooven
De Standaard Online – ‘We moeten de staatsschuld anders financieren’