EXECUTIVE SUMMARY
Het beter verzekeren van een Belgische verankering van Belgische ondernemingen lijkt in de publieke opinie steeds meer aan het belang te winnen.
Als dusdanig achten wij dit objectief zeker de moeite waard om nader te worden onderzocht. Toch zouden wij graag de « kwaliteit van het gevoerde beleid » aan deze discussie willen toevoegen.
De verankering via een referentie-aandeelhouder levert veelal goede resultaten op ter zake, t.w. een verankering gepaard gaande met een hoge kwaliteit van bestuur. Te dien einde moet men dan ook ten zeerste deelnemingen in risikokapitaal door Belgische investeerders aanmoedigen. Meer in het bijzonder, door private personen en familiale aandeelhoudersgroepen, die tevens een zeer doeltreffende Belgische verankering kunnen impliceren.
In de mate dat dergelijke verankering via een referentie-aandeelhouder evenwel niet mogelijk blijkt, verdient o.i. het concept van de Onafhankelijke Naamloze Vennootschap (ONV) bijzondere aandacht.
De ONV is een onderneming die door haar strukturen zelve in België verankerd wordt en onafhankelijk functioneert van één bepaalde aandeelhouder.
Dit veronderstelt een vennootschapsstruktuur bestaande uit een managementsgroep die ten zeerste begaan is met de belangen op lange termijn van de aandeelhouders, enerzijds, en een sterke Raad van Bestuur met een stringente controle-opdracht, hierbij gesteund door een aktieve Algemene Vergadering der aandeelhouders, anderzijds.
Dergelijke struktuur vereist dan ook regels die de vorming van dominante aandeelhouders moeten vermijden en, tegelijkertijd, regels die het aktieve aandeelhoudersschap door Belgische investeerders – zowel privé personen als institutionelen – moet aanmoedigen.
Deze aandeelhoudersstruktuur moet tenslotte een voldoende garantie vormen tegen twee vaak voorkomende elementen die een goede werking van grote, genoteerde bedrijven plegen te hypothekeren, t.w. het misbruik van macht door het management tegen de belangen van de aandeelhouders en, omgekeerd, het misbruik van macht door dominante aandeelhouders met miskenning van de belangen van alle aandeelhouders.
Le label de S.A.I. devrait être réservé par un règlement aux entreprises qui font approuver certaines dispositions statutaires par leur Assemblée générale.
- Création d’une dualité formelle entre le Conseil d’adminitration et le Comité de Direction.
- Le Conseil d’Administration contrôle la gestion du Comité de Direction.
- Systématisation d’un business audit régulier au bénéfice du Conseil d’Administration.
- L’objet social est défini de façon stricte, de manière à imposer une autorisation de l’A.G. pour toute modification d’orientation.
- Les droits de vote en Assemblée générale de chaque actionnaire sont limités (par exemple à 5 % des actions), en tout cas pour les nominations/révocations d’administrateurs.
- L’Assemblée générale approuve souverainement la nomination des membre du Conseil d’Administration, mais sur une liste établie par le Conseil ou une nomination committee.
- L’Assemblée générale approuve toute acquisition ou cession d’actifs portant sur plus de 10 % (20 % ? 25 ?) de l’actif.
- L’Assemblée générale approuve à une majorité spéciale (75 %) toute mise en réserve des bénéfices.
- Tout actionnaire (ou groupe d’actionnaires agissant de concert) détenant au moins 30 % des actions est obligé de faire une OPA sur 100 %.
- La forme de S.A.I. ne pourrait être modifiée que moyennant approbation de l’Assemblée générale à 75 % (90 % ?).